Smart City Expo in Barcelona is een spannend evenement. Vergeleken met het Zweedse equivalent, Stockholm Smart City Expo Toen ik Barcelona in 2023 en 2024 bezocht, was het evenement veel groter en internationaler. Zowel Amerika als Azië zijn aanwezig. Ook de Arabische landen zijn ruim vertegenwoordigd. Het evenement is groot en veel exposanten hebben zich per land, en met buurlanden, verenigd om delegaties te vormen die de ruimte op de beursvloer delen.

Weinig sensoren en gadgets – focus op gemeenschappelijke uitdagingen

Naast de beursvloer waren er diverse grote podia met panels en lezingen. Helaas boden deze weinig mogelijkheden. Er werd vooral algemeen gesproken en er werd nooit diep ingegaan op geleerde lessen of oplossingen. De informele podia waren des te interessanter en presenteerden vaak specifieke oplossingen en meer diepgaande onderwerpen.

Een andere observatie was dat er niet zoveel daadwerkelijke sensoren of gadgets op de beurs te vinden waren. In plaats daarvan domineerden steden en grotere bedrijven, met een bredere focus op projecten en verschillende soorten veelvoorkomende problemen.

Advertentie

Natuurlijk was AI prominent aanwezig. Er was echter meer aandacht nodig voor hoe IoT-data machine learning-modellen kunnen verrijken, in plaats van hoe AI nodig is voor IoT-functionaliteit.

Moeilijk om meetbare effecten aan te tonen

Eén inzicht is dat de introductie van IoT en het idee van de slimme stad is nu een wereldwijde beweging. Niet iets dat alleen in bepaalde delen van de wereld of een paar steden gebeurt.

Velen beschrijven hun pilots en hoe lastig het is om alle verzamelde data op te schalen en te coördineren. Je wilt graag een samenhangend beeld krijgen van alle verschillende initiatieven in de stad en regio. Dat is echter lastig als je te maken hebt met veel verschillende systemen, organisaties en mensen die geacht worden samen te werken in een gemeenschappelijke richting. Dit creëert een inertie waar verschillende mensen met wie ik sprak irritatie over uitten. Tot slot was het een veelgehoorde ervaring dat het nog niet mogelijk is om concrete meetbare effecten aan te wijzen. Concrete businesscases zijn een zeldzaamheid.

De vragen die aan de steden gesteld worden

Ik ben uitgegaan van dezelfde vragen die in voorgaande jaren gesteld zijn:

1. Wat zijn uw meest succesvolle IoT- of smart city-oplossingen?
2. Welke effecten heb je bereikt?
3. Heeft u de effecten gemeten en beschikt u over cijfers van de metingen?
4. Wat zijn uw grootste uitdagingen, nu en in de komende 1 à 2 jaar?

Zo reageerden de steden

Hier vindt u een selectie van alle steden die deelnamen aan het Smart City Expo World Congress in Barcelona 2024.

Bordeaux Metropool

Bordeaux Métropole is een administratieve regio in Frankrijk die 28 gemeenten omvat. IoT wordt hier onder andere gebruikt voor vastgoedbeheer van sportfaciliteiten. Het gaat nog steeds om individuele toepassingen per gebied en niemand is echt opgeschaald. Er wordt nog steeds in verticals gewerkt en er is geen gemeenschappelijk platform of gemeenschappelijk netwerk voor IoT.

Slim Dublin

In Dublin zijn ze al een heel eind op weg met weerstations en beschikken ze ook over sensoren voor overstromingen en reddingsboeien. Zo hebben ze vijf fulltime banen kunnen redden die voorheen de reddingsboeien moesten controleren. Klimaatgerelateerde oplossingen krijgen prioriteit. Ze willen onder andere metingen uitvoeren in hun lage-emissiezones.

Dublin heeft samengewerkt aan de aanbestedingen in vier gemeenten, waarbij in plaats van één oplossing vier oplossingen zijn aanbesteed. Elke gemeente heeft vervolgens één oplossing gebruikt. Na verloop van tijd heeft een evaluatie plaatsgevonden. Als een bepaalde oplossing beter bleek dan de andere, konden de andere gemeenten overstappen op die oplossing zonder een nieuwe aanbesteding te hoeven doen. Zo wordt het risico beperkt dat je één oplossing aanschaft waar je vervolgens aan vastzit.

Een inzicht dat uit deze manier van inkopen naar voren kwam, was dat de leveranciers die geen kant-en-klare oplossing boden, maar in plaats daarvan aangaven iteratief te zullen werken om tot een oplossing te komen die uiteindelijk bij de klant paste, de leveranciers waren die het beste presteerden en die vervolgens werden behouden.

Karlsruhe

In de Duitse stad Karlsruhe is een LoRaWAN-netwerk en meet onder andere de vochtigheid in bomen. Er zijn nog geen vermogensmetingen, maar dashboards waarop je de binnenkomende waarden kunt zien.

De uitdagingen voor de komende jaren liggen op het gebied van geld, middelen en informatie. en cyberbeveiliging.

Er zijn gemotiveerde mensen, maar geen echt netwerk waar je informatie kunt delen. Het is onduidelijk wie welke sensoren heeft en er zijn veel overheden waar mensen niet met elkaar communiceren. Meer transparantie is nodig.

Tianjin

In de Chinese stad Tianjin wordt IoT gebruikt voor transport en om snelheden en verkeer op de weg te meten. Dit gebeurt via Green Wave, waarbij verkeerslichten op elkaar worden afgestemd om de doorstroming langs meerdere gekoppelde verkeerslichten te optimaliseren. Op deze manier wordt het aantal remmanoeuvres en acceleraties, evenals de tijd dat auto's stilstaan, geminimaliseerd.

Stad Pilsen

In Pilsen in Tsjechië werken ze met verkeersmanagement, beveiliging, LoRaWAN-netwerk, waterlekkage, luchtkwaliteit en ijsvorming op wegen. Ze beschikken onder andere over 4.000 watersensoren die waterlekkage meten en andere sensoren die koolstofdioxide en stofdeeltjes meten. Ze gebruiken AI om voorspellingen te doen.

Naast IoT werken ze er hard aan om de bevolking in de stad te houden, aangezien velen naar andere grote steden in het land of naar het buitenland verhuizen. Ze spannen zich in om hun bevolking al op jonge leeftijd te informeren over ondernemerschap. Door innovatie te ondersteunen via hackathons en soortgelijke challenges voor jongeren en studenten, en door startups te ondersteunen, proberen ze ondernemerschap in de stad te stimuleren, nieuwe banen te creëren en jongeren te motiveren om ook als volwassenen in de stad te blijven.

Rome

In de Italiaanse hoofdstad is er een plan om een slimme stad te bouwen. De eerste focus ligt op een communicatie-infrastructuur. Daar investeren ze nu fors in de uitrol van 5G- en wifi-netwerken. In de toekomst willen ze investeren in afvalbeheer, mobiliteit en beveiliging met betrekking tot de slimme stad. Voor afvalbeheer willen ze on demand werken en vuilnisbakken alleen legen wanneer ze vol zijn in plaats van volgens een vast schema. Voor het verkeer installeren ze 2000 5G-camera's met hoge resolutie, zodat machine learning verkeersopstoppingen kan verminderen door voorspelbare verkeerspatronen. Ook willen ze de veiligheid verhogen door drukke plaatsen te kunnen monitoren.

De grootste uitdagingen die wij voor dit werk zien, zijn in de volgende volgorde: geld – competentie – cultuur.

Slimme stad Berlijn

In Berlijn loopt een samenwerkingsverband voor een slimmere stad, genaamd Gemeinsam Digital. Een van de projecten is Kiezbox 2.0, een netwerk van kastjes die op zonne-energie en batterijen werken en in de stad worden geplaatst. Een van de functies hiervan is het bouwen van een mesh-netwerk dat in noodsituaties wifi kan bieden aan cruciaal personeel en de bevolking in de stad. Een andere functie van deze kastjes is dat ze zaken als temperatuur, luchtkwaliteit en geluid kunnen meten. Deze gegevens kunnen via een LoRaWAN-netwerk beschikbaar worden gesteld aan het publiek of verschillende actoren in de stad.

Een ander project was SmartWater. Dit beoogt de planning van een blauwgroene infrastructuur in de stad te ondersteunen. Tegelijkertijd met de implementatie van deze voorbereidende maatregelen voor toekomstige klimaatverandering, is het de bedoeling om de bevolking te kunnen waarschuwen bij bijvoorbeeld hevige regenval. Concrete initiatieven op dit gebied zijn: een digitale planningstool voor stadsplanning, met een focus op groene en blauwe infrastructuur; een webapplicatie waarmee de verschillende onderdelen van een blauwgroene infrastructuur kunnen worden gevisualiseerd en de positieve effecten ervan kunnen worden aangetoond; en een concept voor digitale communicatie bij overstromingsgevaar tijdens hevige regenval.

Het duurde ongeveer twee jaar om het samenwerkingsverband op te zetten en nu werken ze aan het hierboven genoemde project.

Wiesbaden

Een andere Duitse stad die ter plaatse was, was Wiesbaden. Hier werken ze onder andere aan een mobiliteitsproject genaamd DIGI-V, waarbij ze camera's en sensoren gebruiken om dynamische verkeersborden te creëren die informatie kunnen geven over optimale routes. Deze camera's en sensoren zijn geïnstalleerd in de verkeerslichten langs de hoofdstraten van Wiesbaden en kunnen ook gegevens verzamelen over het milieu en de vervuiling. Alle gegevens worden verzameld op een platform en met behulp van de verzamelde beelden kan het verkeer in de toekomst worden aangepast.

Ze proberen alle verschillende partijen ervan te weerhouden hun eigen sensoren of onderdelen te gebruiken, omdat die dan niet met de rest van het systeem werken. Ze proberen ook alle data te verzamelen en te consolideren om een gemeenschappelijk overzicht te krijgen. De drie moeilijkste aspecten die je in dit project ziet, zijn: management – communicatie – politiek.

Seongnam

IN Seongnam in Zuid-Korea IoT werd in 2009 gelanceerd en meet onder andere de water- en luchtkwaliteit. Dit gebeurt op een aantal specifiek geselecteerde locaties in de stad. Er is een digitale tweeling gebouwd die simuleert hoe een overstroming van de rivieren de stad van uur tot uur zou beïnvloeden, zodat er een planning voor een dergelijke situatie kan worden gemaakt.
Ze werken ook veel met drones en bezorgen onder andere voedsel en medische benodigdheden per drone aan mensen in het centrale park van Seongnam. Een probleem voor de toekomst van de slimme stad is dat er veel afdelingen en administraties zullen moeten samenwerken.

Stadsregio Liverpool

In de regio Liverpool wordt de luchtvervuiling rond de stad Liverpool gemeten. Hier worden metingen gedaan die algemener zijn, maar ook preciezer voor onderzoek aan de universiteit. Zo zijn er waterstofbussen in gebruik genomen en wil men meten of er een verandering in de luchtkwaliteit optreedt wanneer de bussen langs de meetstations rijden.

Er zijn eerdere initiatieven geweest waarbij ze het aantal mensen wilden tellen dat door bepaalde straten of gebieden liep. Een manier waarop ze dat testten, was door samen te werken met winkels die sensoren in hun etalages hadden geïnstalleerd. Het ging hierbij om sensoren die personen telden op basis van visuele aanwezigheid, of sensoren die konden detecteren wanneer apparaten met wifi-connectiviteit, zoals mobiele telefoons, voorbijkwamen.

Een uitdaging is om overzicht en gezamenlijke controle te krijgen over alle sensoren in de stad. Dit is lastig met veel samenwerkingsverbanden, bijvoorbeeld met alle winkeliers. De kwaliteit van de verschillende winkels kan sterk variëren, bijvoorbeeld doordat sensoren verplaatst of opnieuw georiënteerd zijn wanneer de winkel bijvoorbeeld het meubilair in de etalage heeft herschikt. De verzamelde data is dan lang niet zo veilig of uniform.

Slimme stad Busan

IN Busan, Zuid-Korea De op één na grootste stad heeft een iets andere aanpak gekozen voor innovatie op het gebied van IoT. Er is een wijk in Busan genaamd Eco Delta City, waar bedrijven hun producten en diensten kunnen testen met een echte bevolking. Als levend experiment zijn de inwoners van de wijk de proefpersonen. Ze hebben onder andere getest hoe sensoren en data gebruikt kunnen worden om gebouwen effectief te evacueren in geval van een aardbeving.

Het probleem met de ontwikkeling van IoT is dat iedereen verschillende soorten data en datastructuren gebruikt, evenals verschillende platforms en modellen. Zo gebruikt elke stad verschillende varianten hiervan, waardoor het lastig wordt om iedereen te laten samenwerken en data met elkaar te laten delen.

Maleisië, Smart City Alliance

Er was geen vertegenwoordiging van een stad uit Maleisië, maar ik sprak met iemand die op de hoogte was van verschillende initiatieven die in het land gaande zijn. Ze meten veel op het gebied van geospatiale monitoring, zoals het detecteren van aardverschuivingen bij spoorlijnen of andere kritieke infrastructuur. Er zijn ook systemen voor het meten en beheren van parkeerplaatsen.
Je koopt goedkope sensoren en alle gegevens zijn verschillend, omdat alle gemeenten in Maleisië verschillende silo-gebaseerde oplossingen gebruiken.

Om te bepalen hoe ver een stad in Maleisië is gevorderd, is er een schaal geïntroduceerd voor hoe technologisch volwassen steden zijn. Op deze schaal kun je verschillende niveaus bereiken. Mij werd verteld dat momenteel slechts een paar steden een hoger niveau hebben bereikt. Belangrijk was echter dat ze nu een manier hebben om hun technologische ontwikkeling te meten en te vergelijken. Als zo'n systeem wereldwijd gangbaar zou zijn op het gebied van IoT/Smart City, had ik deze blogpost waarschijnlijk niet hoeven schrijven...

Ik heb eindelijk vernomen dat de eerste smart city expo van Zuidoost-Azië volgend jaar plaatsvindt en dat Maleisië het gastland is. Houd je ogen open voor september 2025.